"Obiad w restauracji dla samotnych" Anne Tyler

Poznaj starą, ślepą Pearl, która wspomina młode lata i żałuje, że jej dzieci nie mogły mieć zapasowej matki. Bo ona nie sprostała samotnemu macierzyństwu. Szorstka, nerwowa i apodyktyczna po odejściu męża pozornie sobie radzi, pracuje, dba o dom i wychowuje dzieci. Ale czy tak powinno wyglądać ich dzieciństwo? Niby nic takiego, ot trochę niepotrzebnych słów, nerwów, jakieś lanie. Zdarza się...

Będziesz czytać i rozmyślać. Czy mogła postąpić inaczej? Czy jej zachowania jest uzasadnione? Czy faworyzowanie jednego z dzieci powinno mieć miejsce? Co ja zrobiłabym na jej miejscu? Może w niektórych osobach znajdziesz lustro, ja znalazłam. Może nie jestem aż taka, ale jednak...

Do czego zmierza ta historia i jak się skończy?
Skończyła się tak, jak przewidywałam, ale pomimo to czytałam ją zaciekawiona losami trójki rodzeństwa. Na pewno zainteresują się ich poczynania i osobowości. Najstarszy jest Cody: pewny siebie, uparty, dążący do celu po trupach, wciąż zazdrosny o młodszego brata. Dziwne, bo Ezra to taka sierotka, fajtułapa, a jednak ulubieniec mamy. Z tej dziwnej relacji wyniknie bolesna zagrywka, walka o kobietę, z góry przegrana przez jednego z nich. Jest jeszcze najmłodsza Jenny, specyficzna, inteligentna, szalona. To ona przyjmuje listowne oświadczyny, rozwodzi się dwukrotnie, bo wreszcie za trzecim razem odnaleźć tego odpowiedniego?

A gdzie w tym wszystkim Pearl? Co z nią? Jak ocenisz ślepą kobietę u kresu jej życia?


Dziwna opowieść, która nie każdemu może przypaść do gustu. Mnie wciągnęła i zarwałam dwie połówki nocy. Książka na piątkę! Polecam!